Να "διατεθούν" οι προσλαμβάνοντες

Το μέτρο της διαθεσιμότητας είναι βάρβαρο,σκληρό και ανήθικο.Αυτούς που ζητάει να "διατεθούν" η ίδια η πολιτεία τους έκανε αορίστου χρόνου -με αδιαφανείς διαδικασίες πρόσληψης-αλλά για αυτό δέν φταίνε ούτε αυτοί ούτε οι οικογένειές τους. Να "διατεθούν" λοιπόν αυτοί που τους προσέλαβαν.Και περισσότερα χρήματα θα εξοικονομηθούν και θα γλυτώσουμε απο τεμπέληδες παραγοντίσκους και δικαιοσύνη θα αποδοθεί

Αυγό και πλάκα

Στην δημοσκόπιση που διάβασα χθές η Χρυσή Αυγή έχει 10% +.Αυτό σημαίνει ότι ένας στούς δέκα συμπολίτες μας ψηφίζουν οργανωμένο έγκλημα. Εγώ πάντως δέν ξέρω τόσους.Αρα ή το αυγό του φιδιού παραμεγάλωσε,ή η πλάκα παρατράβηξε.

Καταστήματα επι πεζοδρόμων

Στην Κατερίνη,σε αρκετούς πεζόδρομους(οπου υπάρχουν καφέ),χώρος για πεζούς δέν υφίσταται.Εκτός απο εναν στενό διάδρομο, τα πατάρια των καφέ καταλαμβάνουν πλήρως τον δρόμο και σόμπες υγραερίου ζεσταίνουν τους πελάτες. Τα μαγαζιά μέσα εν τω μεταξύ είναι άδεια.Απλά μεταφέρουν την πελατεία τους στον δρόμο. Ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του δρόμου ξεχάστηκε,η έννοια της ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων μετατράπηκε σε ...επέκταση καταστημάτων και η εκεί Δημοτική Αρχή σφυρίζει αδιάφορα στην καραμπινάτη παρανομία που αυτή προκάλεσε.

Σενάρια σε φόντο γκρίζο

Αν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας που προκύπτουν από την δανειακή Σύμβαση με το ΔΝΠ=ΕΕ, τότε με τις σημερινές πολιτικές θα υποχρεωθούμε σε μακροχρόνια ύφεση, φτώχεια και μαρασμό, με το δημόσιο χρέος βέβαια να αυξάνει. Αν δεν είμαστε συνεπείς και καταγγείλουμε μονομερώς το μνημόνιο, τότε γίνονται αυτομάτως δύο ενέργειες: Σταματούν οι δόσεις του δανείου και η χώρα οδηγείται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αφού δεν είναι συνεπείς σε Ευρωπαϊκή Σύμβαση που υπέγραψε (χώρια οι νομικές ενέργειες του ΔΝΤ). Το δικαστήριο αυτό το πιθανότερο θα εκδώσει απόφαση άμεσης επιστροφής των κονδυλίων που δόθηκαν και θα απαιτήσει ανάκληση της απόφασης καταγγελίας Μνημονίου, θέτοντας κάποια προθεσμία. Αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία τότε η Ε.Ε. με τα όργανα διοίκησή της θα πρέπει να αποφασίσει πολιτικά. Νέες συζητήσεις, νέες προθεσμίες και στο βάθος το πολιτικό δίλλημα: Ή αλλάζουν ριζικά οι συνθήκες λειτουργίας της Ε.Ε. ή η Ελλάδα τίθεται εκτός Ένωσης και φυσικά εκτός ευρώ. Η πρώτη περίπτωση (ριζική αλλαγή της Ευρώπης) προϋποθέτει πολιτικές ανατροπές. Οι υπάρχουσες ηγεσίες δυσκολεύονται να αντιληφθούν το εύρος της κρίσης και την ανάγκη άλλης λειτουργίας: Τα χρέη των κρατών να θεωρούνται χρέη της Ε.Ε., να υπάρχει αλληλεγγύη, να εκδίδονται ευρωομόλογα, να μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συναλλαχθεί με τα κράτη κ.λ.π. Αυτό βέβαια σημαίνει Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, ενιαίος προϋπολογισμός και άρα τα κράτη έχουν καθεστώς αυτοδιοίκησης επαρχίας και άρα αντίο εθνική κυριαρχία. Η δεύτερη περίπτωση του διλλήματος είναι να μείνει η Ευρώπη όπως είναι και να αρχίσει να …απολύει τα μέλη της ξεκινώντας από την Ελλάδα. Προφανώς πρόκειται για συνολική καταστροφή με απρόβλεπτες διαστάσεις. Εθνικά νομίσματα, απίθανοι πληθωρισμοί, καιροσκοπισμός, διαφθορά και μια γενικευμένη αρπακτική διάθεση του «ο σώζων εαυτών σωθήτω». Όλα τα σενάρια λοιπόν μαύρα. Και το πολιτικό υποκείμενο, η συλλογικότητα του ανθρώπου που γράφει εν τέλει την ιστορία; Ασχολείται με το ποιος φταίει για τα δεινά και όχι με το πώς θα αλλάξει τη μοίρα του, τη ζωή του, την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο. Και οι ηγέτες που επιλέγει το ακίνητο και ανίκανο να αντισταθεί στην κατηφόρα σύστημα, η Μέρκελ, ο Σαμαράς και οι λοιποί θριαμβεύουν κατρακυλώντας.